Αρετή Καμπίτση-«Οργισμένες μέρες» εκδόσεις Βακχικόν

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Μετά το βιβλίο της «Οι μικροί θεοί» από τις εκδόσεις Πνοή και δυο διηγήματα της που έγιναν ταινίες μικρού μήκους, η Αρετή Καμπίτση εμφανίζεται με μια νουβέλα 116 σελίδων από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Οι αναγνώστριες-πιστεύω πως σ’ αυτές ταιριάζει περισσότερο το εν λόγω βιβλίο-διαβάζοντας την σε πρώτο πρόσωπο θα νιώσουν την ηρωίδα δίπλα τους, θα πάρουν τον ρόλο της εξομολόγου, θα ταυτιστούν μαζί της και θα βυθιστούν στη ψυχή της, όπως και στη δική τους. Θα βρουν τη δική τους Άννα ίσως στη ταλαιπωρημένης ψυχής της.

Μια Άννα συνηθισμένη, μεσήλικη γυναίκα, μητέρα και σύζυγο όπως τόσες άλλες της διπλανής πόρτας. Μια Άννα που η ζωή της κλείστηκε στους τέσσερις τοίχους μεγαλώνοντας ήσυχη τα παιδιά της και περιμένοντας τα έσοδα από τη δουλειά του άντρα της που δεν την στέρησε τίποτε υλικό. Όμως αρκούν τα υλικά αγαθά για να έρθει η ευτυχία στη ζωή μας; Και πώς ορίζεται η ευτυχία για τη κάθε μια ξεχωριστά;

Οι γονείς μας έλεγαν να έχουμε βραχιόλι στο χέρι. Ένα πτυχίο ή μια δουλειά για να μην είμαστε εξαρτημένες από κανέναν άντρα. Να είμαστε ελεύθερες και να μην γινόμαστε υποχείρια κανενός. Και τι γίνεται όταν μεγαλώνουν τα παιδιά και φεύγουν ενώ ο σύζυγος δουλεύει όλη μέρα για να μη λείψει τίποτε στην οικογένεια; Γιατί σίγουρα χάνεις κομμάτια από το παζλ. Υπάρχουν κόστη που πολλές φορές δεν είμαστε έτοιμες να τα αντιμετωπίσουμε. Και έρχεται το μετά. Ποια είναι η ζωή; Τη ζωή της Άννας, το μετά το φρόντισε ένα ανώνυμο τηλέφωνο που την ξύπνησε από τον λήθαργο μιας ζωής που είχε προγραμματίσει χωρίς κανένα εκτροχιασμό. Η ζωή της άρχισε να γίνεται εφιάλτης. Η νουβέλα αρχίζει και ξετυλίγεται και θέλεις να το τελειώσεις, να φτάσεις στο τέλος για να λυτρωθείς. Η γυναικεία της φύση στρωμένη ψυχολογικά μέχρι εκείνη τη στιγμή τραμπαλίζεται συνεχώς. Χάνει κιλά, αποκτά μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια της, αρχίζει να ακροβατεί σε μια πολύ λεπτή κλωστή, δεν μπορεί να βάλει όρια στην εκδίκηση της. Προσπαθεί να παίξει τον ρόλο του ντετέκτιβ ψάχνοντας στοιχεία και αποδείξεις που άλλες καταρρίπτονται με αποτυχία κι άλλες τις κάνει σημαία ώστε να λύσει τον γόρδιο δεσμό. Πισωγυρίζει στα παιδικά της χρόνια που έρχονται ως εφιάλτης για να την ταρακουνήσουν. Φοβάται μην κατρακυλήσει και μοιάσει την καταθλιπτική μητέρα της που είχε τις ίδιες εμμονές με τον πατέρα της. Αυτή η μνήμη που έρχεται συνέχεια να την αναστατώνει ήθελε να την εξοβελίσει μα δεν μπορούσε. Είχε χαραχτεί ανεξίτηλα.

Η αλήθεια είναι πως τη συμπόνεσα εκείνη την ώρα, ήθελα να της δώσω το χέρι να ανασηκωθεί, να ξεκαθαρίσει τη θέση της βρίσκοντας κάτι άλλο που να της δώσει δύναμη να χωρίσουν. Χωρίς οικονομική ανεξαρτησία όμως πώς θα μπορούσε να πετύχει; Ήθελε όμως αυτή η Άννα να τον χωρίσει ή να τον εκδικηθεί; Ήθελε να χώσει το μαχαίρι βαθιά στην πληγή για ν’ αφαιρέσει ότι βρώμικο και να κοιτάξει το παραπέρα; Εκτός από ψυχογράφημα όμως η νουβέλα κρύβει κι άλλα στοιχεία όπως η γάτα της η Μιάου που έχει βασικό ρόλο στη νουβέλα, η φίλη της η Μαίρη όπου στο πρόσωπο της η συγγραφέας κλείνει τις ανθρώπινες σχέσεις με τα τρωτά και τα άτρωτα. Δοκιμάζεται η φιλία; Μπορεί η υποψία να βάλει την εμπιστοσύνη σε δοκιμασίες; Και οι μισοτελειωμένες ζωγραφιές με τα ηλιοτρόπια τι άραγε να συμβολίζουν και γιατί η συγγραφέας να τα έβαλε στη νουβέλα της; Ποιο είναι το μήνυμα της; .Ήταν πραγματικό πρόσωπο ο μυστήριος άντρας που την ξεσήκωσε και για ποιο λόγο η συγγραφέας τον σφήνωσε στη νουβέλα της; Και τελικά η Άννα τι αντιπροσωπεύει σε μια κοινωνία που υποφέρει από έλλειψη ιδανικών και αξιών;

Αυτά τα ερωτήματα θα τα απαντήσει η κάθε αναγνώστρια μόνη της αφού ταξιδέψει μαζί της και ίσως τη βοηθήσει να βρει τη χαμένη ταυτότητα της. Αξίζει τελικά να εγκαταλείπουμε τα πάντα που μας προσδιορίζουν, να θάβουμε ολοκληρωτικά τον εαυτό μας για να ικανοποιήσουμε όλους τους άλλους; Πότε θα περιμένει η κάθε Άννα να κολλήσει τα σπασμένα της κομμάτια και να λυτρωθεί; Ο απολογισμός, αν τα αφήσει όλα στο τέλος θα είναι λυπητερός για όλους. Και αυτά τα θέματα πρέπει να ταχτοποιούνται από την αρχή μιας σχέσης.

Καλοτάξιδες να είναι οι «Οργισμένες μέρες» Αρετή Καμπίτση και εύχομαι τα μηνύματα του βιβλίου αυτού να βοηθήσουν την κάθε Άννα να βρει τον δρόμο προς τη λύτρωση.